In Berlijn woedt momenteel een klein, maar opvallend en belangrijk arbeidsconflict. Aan de ene kant staat de Freie Arbeiter-und Arbeiterinnen Union, FAU, afdeling Berlijn. Aan de andere kant staat een bioscoopbedrijf, Neuw Cinema; een rechtbank; de grote vakbond VER.DI; en het Berlijnse gemeentebestuur, bestaande uit sociaaldemocraten en Groenen; én de ten onrechte als radicaal-links aangeprezen partij Die Linke. Op het spel staat het recht van arbeiders om zich te organiseren via de bond van hun keuze, het recht van radicale arbeidersactivisten – in dit geval anarchosyncicalisten – om georganiseerd en bovengronds actief te zijn.
FAU is een kleine arbeidersbond van anarchosyndicalistische aard. Anachosyndicalisme houdt kortweg in: anarchistisch georiénteerd vakbondswerk, vakbondswerk waarin arbeiders elf hun bond besturen, en waarin directe belangenstrijd tegelijk in het teken staat van verdergaande revolutionaire verandering. Er is meer over te zeggen, maar dit volstaat hier eventjes. Deze FAU zette zich in voor de strijd van mensen die in bioscoopbedrijf Neue Babylon werkten, een bedrijf met beroerde arbeidsvoorwaarden. Via allerlei acties, onder meer een boycot, zetten de arbeiders en hun FAU-afdeling druk op de ketel. Zoveel druk dat het bedrijf wel moest onderhandelen.
Alleen onderhandelde het bedrijf liever niet met de FAU, maar met de gevestigde bond VER-DI, deel van de vkabondsfederatie DGB, de Duitse FNV zogezegd. Die VER.DI vond de FAU toch al lastig. Dus kwam er een akkoord tussen VER.DI en het bedrijf, waarmee de mensen die bij het bedrijf werkaam zijn, en de FAU waarbinnen veel van deze arbeiders zich organiseerden, buiten spel werden gezet. Dat was al erg genoeg. Die Linke steunde de rol van VER.DI, zo lees ik in het artikel van Tom Wetzel (zie onder voor verwijzingen).
Nu heeft een plaatselijke rechtbank er nog een schepje bovenop gedaan. Die rechtbank heeft – in een zitting waarbij de FAU geen gelegenheid kreeg haar zaak te verdedigen – de FAU verboden zich nog langer in te zetten voor de mensen bij Neue Babylon. Sterker: de rechtbank heeft de FAU verboden zich nog langer een vakbond te noemen! Excuus is dat de FAU niet heeft bewezen dat ze CAOs af kan sluiten, hetgeen in Duitsland een wettelijke voorwaarde is om als vakbond actief te mogen zijn. Maar hoe kan een bond zelfs maar beginnen aan CAOs te dénken als haar werk door bureaucratische vakbondsconcurrentie en door juridische vervolging wordt gedwarsboomd?
Het hele gebeuren is een aantasting van arbeidersrechten. Op anarchistische websites wordt er terecht opgeroepen tot solidariteitsacties, ook buiten Duitsland, om deze rechterlijke onderdrukkingsmaatregel terug te draaien. De FAU zelf hield vandaag een pittige protestdemonstratie waaraan 300 mensen deelnamen.
Het is zaak dat juist ook buiten anarcho-syndicalistische kringen aan solidariteit wordt gewerkt. Wart vandaag de FAU overkomt, kan morgen het lot zijn van welke groep strijdbare arbeiders en revolutionaire activisten dan ook. Opkomen voor de FAU in dit conflict is dan ook een heldere noodaak, een zaak van welbegrepen eigenbelang, van zelfverdediging – van solidariteit dus.
Gegevens uit:
- “Urgent Call for Solidarity: FAU Berlin banned as Union” (Libcom.org, 19 december);
- Tom Wetzel, “Fight for Union Freedom in Germany”, Z Blogs, 17 december; gevonden via het anarchistisch georiënteerde weblog At Home He’s a Turista;
- “Berlin: demonstration for the Freedom to Unionize a Succes”, Prakownik, 21 december 2009, gevonden via Labourstart.org .
Rooieravotr 